Ewangelia wg św. Łukasza 24, 35-48
Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba.
A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam!»
Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: «Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam». Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.
Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: «Macie tu coś do jedzenia?» Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i spożył przy nich.
Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma.
I rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego».
„Wy jesteście świadkami tego”.
W dzisiejszej Ewangelii odczytuje dla siebie dwa wezwania:
Pierwsze pojawia się w sytuacji, gdy Jezus pokazuje swoje rany jako znak rozpoznawczy. On poprzez trud krzyża i rany, które odniósł wypełnił swoją misję – zbawił świat. W tym kontekście widzę, że muszę zmienić swoje nastawienie do trudnych sytuacji, bo to one najbardziej kształtują moje człowieczeństwo. Często nie mam wpływu na to czy i kiedy się pojawiają, ale mogę zdecydować co z nimi zrobię. Mogę wybierać, tak by zawsze stawać się lepszym i „większym” człowiekiem. Do tego zaprasza mnie Bóg w dzisiejszej Ewangelii. Ciebie również …
Drugim wezwaniem jest dawanie świadectwa o Zmartwychwstaniu Jezusa. On wzywa mnie do tego słowami: „Wy jesteście świadkami tego”. W tym kontekście zastanawiam się co i kogo pokazuję swoim życiem. Jakiego Boga może zobaczyć człowiek, który mnie spotyka w domu, w pracy, na ulicy. Jezus w innym miejscu mówi: „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13,35). Czy kocham ludzi, chcę ich dobra? To jest prawdziwe dawanie świadectwa o Jezusie. Jest to do zrobienia, ponieważ to On uzdalnia do miłości, szczególnie tej trudnej, gdy ktoś rani i sprawia przykrość. Mówi wtedy jak do Pawła: „wystarczy Ci mojej łaski, moc bowiem w słabości się doskonali” (2 Kor 12,9).
Tato dziękuję, że poprzez życie Jezusa pokazujesz mi jak kochać innych.
Życzę Ci byś wybierał wielkie rzeczy, bo do takich zaprasza nas Bóg Ojciec.
Szczęśliwy mąż i ojciec
Grzegorz Kociuba
