Ewangelia wg św. Marka 6, 7-13

Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien».

I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich».

Oni, więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

„Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch”.

Każdy z uczniów jest posłany, by głosić dobrą nowinę o zbawieniu, o życiu w pełni tu na ziemi i życiu wiecznym. Jezus odpowiednio do tego wyposaża. Apostołowie dostali szczególną władzę wypędzania złych duchów, uzdrawiania chorych i czynienia innych znaków. W tym kontekście warto bym przyjrzał się temu, co ja otrzymałem. Jakie mam talenty, które mogę wykorzystać w coraz lepszym głoszeniu dobrej nowiny o Jezusie. Czyli o tym, że nie muszę się bać śmierci i żadnej choroby, bo On już je pokonał. O tym, że zaprasza mnie do życia wg Jego wskazówek – taki wybór daje szczęście tu na ziemi i życie wieczne po śmierci.

Drugą rzeczą, jaką pokazuje mi dzisiejsza Ewangelia jest postawa, jaką powinna przyjmować wspólnota Kościoła. Nie mam się w niej zamykać, ale wychodzić do innych i dzielić radością dobrej nowiny oraz darami jakie mi zostawił Jezus.

Tato dziękuję za Twojego Syna który nam Ciebie przybliżył.

Życzę Ci odwagi w głoszeniu słowa Bożego w miejscach w których jesteś.

Szczęśliwy mąż i ojciec

Grzegorz Kociuba