Ewangelia wg św. Łukasza 2, 22-40 (Niedziela 27.12.2020 r.)
Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.
A żył w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni.
A gdy Rodzice wnosili dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: «Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, które przygotowałeś wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela».
A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą – a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».
Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową.
Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem.
A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaretu. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.
” Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni”.
Dziś moją uwagę przykuwa postać Symeona i Jego otwartość na natchnienia Ducha Świętego. W tym kontekście stawiam sobie kilka pytań:
Kto jest moim doradcą? Kogo słucham?
Jak mogę rozpoznać wolę Bożą?
Symeon był wierny temu co usłyszał. Najpierw uwierzył obietnicy, a potem poszedł do świątyni w czasie który wskazał mu Duch. Dzięki temu obietnica się wypełniła. Symeon jest dla mnie przykładem bym, jak już rozeznam co jest wolą Bożą w moim życiu, zaczął działać i wiernie przy tym działaniu wytrwał.
Tato Dziękuję Ci za świadków, którzy pokazują mi Ciebie.
Życzę Ci by ta niedziela była świętem Twoim i twojej rodziny.
Szczęśliwy mąż i ojciec
Grzegorz Kociuba
